DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

BİR ZAMANLAR KÖYLERDE 

“KIRK YIL ÖNCE ÇOCUKLUĞU KÖYDE KALANLAR”

11 Ağustos Cuma…2000

Biz çocukluğumuzda neler neler yaşadık?...

Üzümü koruktan yedik

Bademi çiçekten gördük

Karpuzun çekirdeğini toprağa ellerimizle gömdük

Kızgın güneşte kavrula kavrula  bostan çapaladık,

Zerdali çaldık, ceviz ağacından düştük.

Söğütle, kavakla yarış ettik çocukça.

Yukarı çeşmenin oluklarına yün çakıldaklarını ıslardık

Sonra taşlarla  döve döve  kışları ıslanıncaya  kadar yıkardık.

Yüzümüz gözümüz çirklendi derdik köy şivesiyle

O kirli halimize öcül öcül gülerdik.

Şimdi  hatırlıyorum da koyunları  dikenlerin üzerine  özellikle sürerdik

Dikenlere takılan yünlerle

Bilir misiniz bilmem köylere çerçiciler gelirdi

Onlardan kırık leblebi, iğde, keçiboynuzu alır

Kıtır kıtır dişlerimizle ısırırken

Mutluluktan uçarken gözlerimizin ta içi gülerdi.

Çocukluk işte…

Ve çabuttan bebelerimiz kucağımızda

Annelerimiz rol model

Naylon terlikler ayağımızda

Umurumuzda bile değildi dünya.

Tozlu topraklı sokaklarda kaygısızca koşar oynardık çelik çomak

İp atlardık, seksek çizerdik,

Saklambaç, körebe derken yakantop ve dalyaaaaaa!

Uçurtmalar uçardı yüreğimizle.

Bayramlarda el öperdik

Fıstıl şeker torba torba.

Sonra ver elini dorukta arkadaşlarla çal çal oyna.

Her bahar hıdrellezde boyalı yumurtalar haydin kırlara…

Hoplaya zıplaya tavşanlardan daha hızlı sıçrardık dallara.

Çizgi filmleri biz kendimiz çizerdik.

Dağ bizim, bayır bizim, ebem kuşağı bizdik

Gökler de uçan kuş çocukluk bir avuç özgürlük

Hey gidi günler hey! Her şeye gülümserdik.

Dert yok, tasa yok!

Gülü solmamış  gelinlerin mor ipek şalvarı gibi

Bir yanar bir sönerdik.

Bizden biraz büyük adaşlarımız kına gecelerinde

Yaren olup oynardı çiftetelli, orta oyunu,

Teyzemin ak çarından siyah bukle saçları

Al çekisinden altınlar sarkardı sarı sarı

Çağırırdı hepimizi, kız akşam oldu gelin gayrı!

Kadınlarımız, ebelerimiz, bebelerimiz

Kirmanlarla eğrilirdi iplerimiz

Gaz lambasında ışırdı gözlerimiz

Gül dalına   asılırdı yün çorabımız.

Kanaviçeler, patiskalar çiçek çiçek

Çeyizler serilir tek tek mavi göğe karşı bayrak misali…

Saçlarımız yeşil sabun  tenimiz mis gibi  hacışakir kokardı.

Köyde eskiden şampuanları, parfümleri bilmezdik  ki.

Çocukluğumuzda…

Bisiklet  sürmedik, eşek üstünde gezdik.

O günler altın ve  60’lar  festival gibi bize göre…

Şimdi  kırmızı bisiklet çok moda ve

Kızlar aşk filmine hasta

Dnliyorlar Orhan ve Müslüm baba ve Ferdi Tayfur’a hasta.

Afacan oğlanlar bilgisayarda savaşıyor uzaylılarla.

Tabancalar çifte çifte vuruluyor insanlar filmlerde

Vizyona giren  her filmde kare kare.

Ortalık kan revan! Bir de  soruyoruz,

Acaba  biz insanlar neden olduk acımasız?

Çocukken de  şiddete karşıydım

Sapanları hiç sevmezdim kuşları yaralıyor diyerek.

EVET, BİZ ÇOCUKLUĞUMUZDA  MASUMCA KAHRAMANLARDIK!

Her cumartesi öğlen matinesinde sinemada

Cüneyt Arkın’la, Malkoçoğlu’na , Kartal Tibet’le Tarkan’a özenerek

 Kaleden kaleye kılıçlarla  atlayarak

 Kaç masa kaç sandalye ve dımışkılı  divanları kırarak

Zaman geçti gitti… Vay be, bile diyemedik.

Çünkü hemen ardında evlere konuk geldi televizyon

 Her mahallede bir evde çoluk çocuk sanki kuyruk

 İstiklal marşı okunana dek izledik, izledik.

ÇOCUKLUĞUMUZDA

BİZ NELER NELER YAŞADIK…

Okursunuz diyerek çok samimi hasretimizle içimizi döktük bu gün

Çöllerde serap misali; düşlerdeki yıllar ve , sayfalara ve sizlere…

Ya ötesi çocukluğumuzun?

Bir başka şehrin köşesi

Öteki şiirlerin hecesi bir gün …